پوزارکس به عنوان مهار کننده گیرنده آنژیوتانسین، در درمان فشارخون بالا، نفروپاتی دیابتی و کاهش ریسک ابتلا به سکته مورد استفاده می­باشد.

گروه درمانی: پرفشاری خون، قلب و عروق

نام ژنریک:

لوزارتان

شکل دارویی:

قرص روکشدار-خط دار

دوز دارو:

25 و 50 میلی گرم

موارد مصرف:

1)درمان فشار خون بالا در بیماران بالای 6 سال

2) کاهش ریسک سکته قلبی در بیمارانی با فشار خون بالا و هایپرتروفی بطن چپ

3) درمان نفروپاتی دیابتی (در بیماران دیابتی نوع 2 و فشار خون بالا) که میزان کراتینین سرم و پروتئینوریا (دفع پروتئین در ادرار) بالا رفته

4) پوزارکس (لوزارتان) به همراه هیدروکلروتیازید در کاهش ریسک سکته در بیمارانی با فشار خون بالا و هایپرتروفی بطن چپ

مکانیسم عمل:

آنژیوتانسین II با اتصال به گیرنده AT1 باعث تنگ شدن عروق و تحریک ترشح آلدسترون از کورتکس غدد فوق کلیه، که باعث نگهداری آب و سدیم در کلیه می­شود،  درنهایت موجب افزایش فشار خون می­گرددد.

پوزارکس (لوزارتان) با اتصال به گیرنده AT1 موجود در بافتهایی مثل ماهیچه صاف عروق و غدد آدرنال باعث مهار اتصال آنژیوتانسین II به صورت رقابتی و برگشت پذیر می شود که در نتیجه اتصال پوزارکس (لوزارتان) به AT1، از یک طرف با باز کردن عروق و از طرف دیگر با کاهش ترشح آلدسترون، و به تبع آن کاهش آب و سدیم، منجر به کاهش فشار خون می گردد. پوزارکس (لوزارتان) توانایی اتصال 1000 برابری به گیرنده AT1  نسبت به AT2 دارد.

پوزارکس (لوزارتان) به طور معمول برای مدیریت پرفشاری خون، نارسایی قلبی، ونفروپاتی مرتبط با دیابت نوع 2 و بیمارانی که عدم تحمل مهارکننده­های ACE را دارند، استفاده می­گردد. مطالعات فراوانی نشان دادند پوزارکس (لوزارتان) در بهبود وضعیت قلبی-عروقی بیماران از جمله کاهش ریسک ابتلا به سکته قلبی و مغزی، مهار پیشرفت نارسایی قلبی و بستری شدن ناشی از آن بسیار موثر بوده. پوزارکس (لوزارتان) همچنین باعث کاهش روند پیشرفت نفروپاتی دیابتی نیز می­گردد. مطالعات بالینی و آماری بسیاری نشان دادند پوزارکس (لوزارتان) با کاهش معنادار سطح آلبومین ادرار (آلبومیناوریا) و دفع پروتئین ادراری (پروتئینوریا) باعث بهبود بیماری­های کلیوی مزمن در بیماران دیابت نوع 2 و هم در بیماران غیر دیابتی موثر بوده است.

نحوه مصرف:

– فشار خون در بزرگسالان:

دوز شروع: 50 میلی گرم خوراکی یکبار در روز

حداکثر دوز مجاز: 100 میلی گرم روزانه

-دیابت نفروپاتی در بزرگسالان

دوز شروع: 50 میلی گرم خوراکی یکبار در روز

حداکثر دوز مجاز: 100 میلی گرم روزانه

-فشارخون در کودکان:

برای کودکان 6 سال به بالا دوز شروع: 0.7 میلی گرم خوراکی یکبار در روز. حداکثر دوز مجاز درنهایت 50 میلی گرم در روز

موارد منع مصرف:

حساسیت به لوزارتان، دیابت، فشار خون پایین و دوران بارداری و شیردهی

تداخلات دارویی احتمالی:

آلیسکیرن، آمیلوراید، بنازپریل، کپتوپریل، انالاپریل، انالاپریدات، فینرنون، فوزینوپریل، لیزینوپریل، لیتیوم، موکسی­پریل، پریندوپریل، پتاسیم استات، پتاسیم اسید فسفات، پتاسیم بی­کربنات، پتاسیم کلراید، پتاسیم سیترات، پتاسیم گلوکونات، پتاسیم یدید، پتاسیم فسفات و سایر ترکیبات افزاینده پتاسیم خون، کویناپریل، رامیپریل، اسپیرونولاکتون، تیزانیدین، تراندولاپریل، تریامترن، تری­متوپریل.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی:

در دوران بارداری منع مصرف دارد، به ویژه در سه ماهه دوم و سوم.

احتیاط:

در صورت فراموشی یک دوز اصلا دو دوز را با هم مصرف نکنید. اگر به زمان بعدی مصرف نزدیک نبودید دارو را استفاده نموده و دوز بعد را در زمان مشخص خود مصرف نمایید. در صورت نزدیک بودن به مصرف بعدی دوز فراموش شده را مصرف نکنید.

مصرف لوزارتان با بیماری های دیابت، فشار خون پایین و انسداد عروقی تداخل دارد. درنتیجه در صورت داشتن این بیماری ها قبل از مصرف لوزارتان به پزشک خود را مطلع کنید.

در صورت بروز حساسیت به لوزارتان مثل خارش، کهیر، التهاب و قرمز شدن پوست و غیره سریعا به پزشک خود اطلاع دهید.

عوارض جانبی:

از عوارض شایع لوزارتان میتوان به: ضعف و سستی، درد قفسه سینه، اسهال، خستگی و افت قند خون اشاره کرد. دیگر عوارض آن شامل: افت فشار خون و افزایش پتاسیم خون، سرگیجه، افسرگی، خواب آلودگی است.