آتنولول

آتنولول به عنوان مسدود کننده انتخابی گیرنده بتا-1 در مدیریت پرفشاری خون، آنژین(درد قفسه سینه) مزمن و کاهش مرگ و میر ناشی از سکته قلبی یا مشکوک به سکته قلبی در بیماران با وضعیت هموداینامیک ثابت، مورد استفاده میباشد.

گروه درمانی: پرفشاری خون، قلب و عروق

نام ژنریک:

آتنولول

شکل دارویی:

قرص خط دار

دوز دارو:

50 و 100 میلی گرم

موارد مصرف:

در مدیریت پرفشاری خون به تنهایی یا به صورت ترکیبی با سایر داروهای پرفشاری خون
مدیریت آنژین صدری مرتبط با آترواسکلوروزیس عروق کرونری (مدیریت در قفسه سینه مرتبط با گرفتگی عروق کرونری)
در مدیریت حملات قلبی مزمن در بیمارانی با وضعیت هموداینامیک ثابت با ضربان قلب بالاتر از 50 در دقیقه و فشار خون سیستولیک بالاتر از 100mmHg

همچنین ممکن است پزشک شما در موارد زیر آتنولول را تجویز نماید:

مهار ثانویه سکته قلبی
مدیریت نارسایی قلب
مدیریت فیبریلاسیون دهلیزی
مدیریت تاکیکاردی (ضربان بالای) فوق بطنی
مدیریت آریتمی (بی نظمی ضربان قلب) بطنی
مدیریت تیروئید پرکار نشانهدار به همراه متیمازول
پیشگیری از سردردهای میگرنی
مدیریت سندرم ترک الکل

مکانیسم عمل:

آتنولول به عنوان آنتاگونیست به صورت انتخابی به گیرنده 1β آدنرژیک قلبی متصل شده و مانع فعالیت آن درنتیجه کاهش میزان خون خروجی از قلب میشود. مشابه این فعالیت مهاری در ماهیچه صاف برونش نیز ممکن است اتفاق بیافتد، که در نتیجه عملکرد بتابلاکرها مثل آتنولول ممکن است منجر به افزایش انقباض برونشها گردد.

نحوه مصرف:

-فشار خون بالا در بزگسالان:

دوز شروع: 50 میلی گرم خوراکی روزانه.

دوز نگهدارنده: 50-100 میلی گرم خوراکی روزانه. حداکثر دوز قابل استفاده در روز 100 میلی گرم خوراکی در روز

-پیشگیری یا درمان آنژین صدری در بزرگسالان:

دوز شروع: 50 میلی گرم خوراکی روزانه، که در صورت موثر نبودن بعد از یک هفته افزایش دوز به 100 میلی گرم خوراکی روزانه.

دوز نگهدارنده 50-200 میلی گرم خوراکی روزانه. حداکثر دوز قابل استفاده 200 میلی گرم خوراکی در روز

-سکته قلبی در بزگسالان:

مصرف 50 میلی گرم خوراکی دوبار در روز یا 100 میلی گرم خوراکی یکبار در روز

موارد منع مصرف:

حساسیت به آتنولول، همودیالیز، نارسایی کلیوی، بلاک AV، فشار خون پایین، نارسایی قلبی مزمن، دیابت، بیماریهای ایسکمی قلبی و بیماری عروق محیطی

تداخلات دارویی احتمالی:

پزشک را از آخرین درمانی که گرفتید و داروهایی که استفاده میکنید یا دیگر مصرف نمیکنید حتما مطلع کنید، به ویژه:

آمینوفیلین، آتازاناویر، سریتینیب، کلونیدین، دیلتیازم، دیزوپیرامید، دیفیلین، فکسیدینازول، فینگولیمود، ماواکامتن، متاکولین، پونزیمود، ریتودرین، ساکوییناویر، سیپونیمود، تئوفیلین، تیزانیدین و وراپامیل

مصرف در دوران بارداری و شیردهی:

در 6 ماه اول بارداری منع مصرف دارد و در سه ماه آخر در صورت نیاز بالا و طبق دستور پزشک مصرف گردد.

به دلیل ترشح به درون شیر مادر با احتیاط و طبق دستور پزشک مصرف شود.

احتیاط:

مصرف آتنولول نباید یکدفعه قطع شود. قطع ناگهانی دارو ممکن است شرایط شما را بدتر کند.

در صورت داشتن بیماری های زیر پزشک خود را مطلع کنید:

نارسایی قلبی، بیماری عروق کرونر، آسم، برونشیت، آمفیزم، دیابت، تیروئید پرکار، بیماری های کلیوی و کبدی، بیماری های عروق محیطی مثل سندرم رایناد، فئوکروموسیتوما، آلرژی( اگر تحت درمان برای آلرژی هستید)، چربی خون بالا و پسوریازیس.

فشار خون باید مرتب چک شود.

اگر نیاز به جراحی دارید. حتما به پزشک جراح بگویید که این دارو را مصرف میکنید، ممکن درمان را به طور موقت متوقف کنند.

اگر علائمتان بهبود نیافت درمان را ادامه داده و به پزشک اطلاع دهید.

عوارض جانبی:

عوارض شایع آتنولول:

تاری دید، سردی دست و پا، گیج شدگی، کوتاه شدن نفسها یا به سختی نفس کشیدن، سرگیجه، هنگام بلند شدن ناگهانی غش کردن یا احساس سبکی سر، تعریق، سنگینی قفسه سینه، ضعف و خستگی غیر معمول و خس خس سینه

در صورت بروز نشانه های آلرژیک به آتنولول مثل: کهیر، سخت نفس کشیدن، تورم در صورت، لب، زبان و گلو، کمکهای درمانی اورژانسی بگیرید.

در صورت بروز علائم زیر حتما پزشک خود را مطلع گنید:

احساس درد در قفسه سینه یا بدتر شدن درد قبلی، کاهش یا نامنظم شدن ضربان قلب، احساس سبکی در سر، تنگی نفس، تورم، افزایش سریع وزن، احساس سرما در دست یا پا.

دیدگاهتان را بنویسید لغو