pursinapharma 12 فروردین, 1402والسارتان به عنوان مسدود کننده گیرنده آنژیوتانسین در مدیریت فشار خون به تنهایی یا به صورت درمان ترکیبی با سایر داروهای فشار خون و در مدیریت نارسایی قلب در بیمارانی که عدم تحمل داروهای مهار کننده ACE را دارند استفاده می شود.
گروه درمانی: پرفشاری خون، قلب و عروق
نام ژنریک:
والسارتان
شکل دارویی:
قرص
دوز دارو:
80 میلی گرم
موارد مصرف:
- درمان پر فشاری خون برای کاهش میزان مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی-عروقی
- کاهش ریسک سکته قلبی و مغزی
- 3) درمان نارسایی قلبی، نارسایی بطن چپ یا نارسایی ناشی از سکته قلبی و نفروپاتی دیابتی نوع 2 در بیمارانی که ACE1 درمان مناسبی برای آنها نیست.
معمولا به صورت ترکیبی با ساکوبیتریل استفاده میگردد.
مکانیسم عمل:
والسارتان در خانواده دارویی مسدود کننده گیرنده آنژیوتانسین II (ARB: Angiotensin Receptor Blocker ) است، که به صورت انتخابی به AT1 متصل شده و مانع از اتصال آنژیوتانسین II میشود، که نتیجه این انسداد منجر به کاهش فشار خون، کاهش سطح آلدسترون، کاهش فعالیت قلب و افزایش ترشح سدیم می گردد.
به عبارت دیگر والسارتان در سیستم رنین-آنژیوتانسین آلدسترون (RAAS) ، نقش کلیدی در هوموستاز و تنظیم کلیه، و عملکرد قلب را دارد. مسیر RAAS ، یک عامل کمک کننده در پیشرفت بیماریهای قلبی-عروقی است که موجب نارسایی قلبی و بیماریهای کلیوی میشود. به ویژه در نارسایی قلب که با فعالیت مزمن سیستم RAAS منجر به نگهداری مایعات، انقباض عروق، و درنتیجه کاهش بیشتر عملکرد بطن چپ در ارتباط است. گروه دارویی مسدود کننده گیرنده آنژیوتنسین II (ARB) با گشاد کردن عروق و کاهش ترشح آلدسترون و به تبع آن افزایش عملکرد قلب، کاهش بارگیری، افزایش خروجی قلب و پیشگیری از هایپرتروفی بطنی ، اثر محافظتی بر روی قلب را القا مینماید.
کلاس دارویی مهار کننده آنزیم تبدیلگر آنژیوتانسین (ACEI: Angiotensin Converting Enzyme Inhibitor ) باعث مهار تولید آنژیوتانسین II از آنژیوتانسین I میگردد. اما باعث مهار تشکیل تمام آنژوتانسینهای II نمیشود. ARBها با فعالیت منحصر به فرد خود باعث مسدود کردن تمام فعالیتهای آنژیوتانسین II، صرف نظر از چگونگی تولید آن، میگردند.
نحوه مصرف:
-فشار خون بالا در بزرگسالان
دوز شروع: 80 تا 160 میلی گرم خوراکی روزانه
دوز نگهدارنده: 80 تا 320 میلی گرم خوراکی روزانه
-نارسایی قلب احتقانی
دوز شروع: 40 میلی گرم خوراکی دوبار در روز
دوز نگهدارنده: 80 تا 160 میلی گرم دوبار در روز( افزایش دوز تا حداکثر تحمل بیمار می تواند ادامه داشته باشد)
-سکته فلبی بزرگسالان
دوز شروه: 20 میلی گرم دوبار در روز
دوز نگهدارنده: در طی 7 روز دوز مصرفی را از دوز شروع به 40 میلی گرم در روز افزایش داده، و در صورت تحمل بیمار تیتراسیون دوز تا 160 میلی گرم خوراکی دوبار در روز برسانید.
در صورت بروز علائم کاهش فشار خون یا اختلال عملکرد کلیوی باید دوز مصرفی بیمار کاهش یابد.
-فشار خون بالا در کودکان 6 تا 16 سال
دوز شروع: 1.3 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بیمار(حداکثر دوز مجاز 40 میلی گرم) یکبار در روز
دوز نگهدارنده: حداکثر 2.4 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بیمار(حداکثر دوز مجاز 160 میلی گرم) یکبار در روز
اگر کودک مشکل بلع قرص را داشته باشد، میتوان آن را به حالت محلول در آورد که احتمالا در حالت محلول دوز دارو کمی کاهش می یابد.
موارد منع مصرف:
در بیماران مبتلا به دیابت، فشار خون پایین و آنژیوادم با احتیاط فراوان و زیر نظر پزشک مصرف شود.
تداخلات دارویی احتمالی:
آلیسکیرن، آمیلوراید، بنازپریل، کپتوپریل، انالاپریل، انالاپریلات، فینرنون، فوزینوپریل، لیزینوپریل، لیتیوم، موکسیپریل، پریندوپریل، پتاسیم استات، پتاسیم اسید فسفات، پتاسیم بیکربنات، پتاسیم کلراید، پتاسیم سیترات، پتاسیم گلوکونات، پتاسیم یدید، پتاسیم فسفات و سایر ترکیبات افزاینده پتاسیم خون، کویناپریل، رامیپریل، اسپیرونولاکتون، تیزانیدین، تراندولاپریل، تریامترن، تریمتوپریل.
از مصرف همزمان والسارتان با NSAIDها مثل آسپرین و ایبوپروفن جلوگیری شود.
مصرف در دوران بارداری و شیردهی:
در دوران بارداری باعث سقط جنین می گردد، بنابراین بعد از تشخیص بارداری مصرف والسارتان باید سریعا قطع شود.
با توجه به امکان ترشح والسارتان به شیر مادر، مصرف آن در این دوران توصیه نمیشود.
احتیاط:
مصرف همزمان الکل و والسارتان باعث افزایش عوارض جانبی دارو می گردد.
در مدت زمان درمان مصرف نمک های پتاسیمی را کاهش دهید
در صورت نیاز به استفاده از داروهای بیهوشی پزشک خود را از مصرف والسارتان مطلع کنید.
عوارض جانبی:
از جمله عوارض شایع والسارتان سرگیجه و افزایش سطح پتاسیم سرم و سایر عوارض جانبی آن شامل افت فشار خون، یبوست یا اسهال، خستگی غیر معمول، سردرد، سبکی سر، بی خوابی، تنگی نفس، راش پوستی
