توضیحات
محرکی است که در مدیریت نقص توجه و بیش فعالی استفاده میشود.
گروه درمانی: بیش فعالی و نارکولپسی
نام ژنریک:
متیل فنیدات
شکل دارویی:
قرص خطدار
دوز دارو:
10 میلیگرم
موارد مصرف:
متیل فنیدات:
- درمان نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) در بیماران بالای 6 سال
- درمان نارکولپسی
مکانیسم عمل:
درحالیکه مکانیسم دقیق متیلفنیدات کاملا مشخص نیست، اما به عنوان مهار کننده بازجذب نوراپی نفرین و دوپامین شناخته شده، در نتیجه باعث افزایش حضور این نوروترانسمیترها (نوراپینغرین و دوپامین) در فضای سیناپسی میشود و مدت اثر آنها را نیز طولانیتر میکند. البته یک اثر وابسته به دوز بر روی تحریک گیرندهها وجود دارد، در صورت مصرف دوز بالا، باعث افزایش جریان نوراپینفرین و دوپامین در سراسر مغز شده که میتواند منجر به اختلال در شناخت فرد شود. در مقابل، دوزهای پایین متیل فنیدات به طور انتخابی انتقال نوراپینفرین و دوپامین را در قشر جلوی مغز فعال میکند که تصور میشود نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی ADHD بازی میکند. درنتیجه کارآیی بالینی را بهبود میبخشد و از عوارض جانبی آن جلوگیری میکند. دوزهایی پایینتر مورد استفاده در درمان ADHD باعث کاهش حرکت و افزایش عملکرد شناختی از جمله توجه پایدار و حافظه کاری فرد میگردد. یافتههای بالینی نشان داده که کودکان مبتلا به ADHD دارای نقص در ژن انتقالدهنده دوپامین و/یا ژن گیرنده D2 میباشند، که با مصرف متیل فنیدات و اثرات دوپامینرژیک خود تا حدودی این نقص را جبران میکند.
نحوه مصرف:
- درمان بیش فعالی و نارکولپسی در بزرگسالان:
دوز میانگین: 20 تا 30 میلیگرم خوراکی 2 تا 3 بار در روز در دوزهای مجزا، 30 تا 45 دقیقه قبل از وعده غذایی
حداکثر دوز مجاز: 60 میلیگرم خوراکی در روز
- درمان بیش فعالی و نارکولپسی در کودکان:
در کودکان 6 سال به بالا:
دوز شروع: 5 میلیگرم خوراکی دوبار در روز (قبل از صبحانه و ناهار)
حداکثر دوز مجاز: 60 میلیگرم خوراکی در روز
موارد منع مصرف:
منع مصرف در دوران بارداری وشیردهی.
تداخلات دارویی احتمالی:
بوپروپیون، کوکائین، اسکتامین، فورازولیدون، یوبنگوان ید 131، آیوهگزول، آیوپامیدول، ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متیلن بلو، متریزامید، فنلزین، پیموزاید، پروکاربازین، سافینامید، سلژیلین، ترامادول و ترانیل سیپرومین
مصرف در دوران بارداری و شیردهی:
منع مصرف در دوران بارداری و شیردهی
احتیاط:
در بیماران قلبی-عروقی، گلوکوم، فشار خون بالا، اختلالات کبدی، سو مصرف مواد، اختلالات تشنج، تیکها و اختلالات روانی با دقت فراوان تجویز گردد.
احتمال وابستگی و سو مصرف این دارو وجود دارد.
در واکنشهای حاد استرسی نباید تجویز گردد.
عوارض جانبی:
از عوارض شایع این بیماری میتوان به: بی خوابی، حالت تهوع، سر درد، استفراغ، کاهش اشتها و خشکی دهان اشاره کرد.