علائم این بیماری در اثر بازگشت محتویات معده به مری(ریفلاکس) به خصوص اسید معده و به دنبال آن تحریک مخاط قسمت انتهای مری (ازوفاژیتیس)، بروز می کند. بیماران معمولاً علائم این بیماری را به صورت سوزش اذیت کننده و دردناک در شکم و پشت جناغ سینه توصیف می کنند. سوزش به صورت بالا رونده است و حتی می تواند منجر به احساس مزه اسید معده در دهان شود. درد نیز ممکن است در زیر جناغ سینه احساس شود. از عوامل تشدید کننده این بیماری می توان به خم شدن و دراز کشیدن، چاقی و وعده غذایی سنگین اشاره کرد.
اگر علائم بعد از گذشت یک هفته از درمان بهبود نیافتند باید به پزشک مراجعه کنید.
درمان
آنتاگونیست های گیرنده های H2: سایمتیدین، رانیتیدین و فاموتیدین از داروهای این دسته که در سوء هاضمه، افزایش اسید معده و سوزش معده مؤثر هستند، فقط به مدت ۲ هفته می توانند بدون تجویز پزشک مصرف شوند. داروهای این دسته شروع اثر طولانی تر و طول اثر بیشتری دارند. بهترین زمان مصرف این دارها یک ساعت قبل از غذا می باشد.
سایمتیدین تداخلات دارویی زیاد دارد و مصرف همزمان آن با وارفارین، تئوفیلین و فنی توئین ممنوع می باشد.
مهارکننده های پمپ پروتون: این دسته دارویی تولید اسید معده را مهار میکنند و به عنوان اثربخش ترین داروها برای درمان سوزش معده شناخته شده اند. به منظور رسیدن به اثربخشی کامل ممکن است یک روز یا بیشتر زمان لازم باشد لذا در این مدت می توان از آنتی اسیدها برای رفع علائم بیماری استفاده کرد. بهترین زمان مصرف این داروها قبل غذا می باشد و نباید همزمان با آنتاگونیست های H2 مصرف شوند.
از جمله داروهای این دسته می توان به امپرازول، پنتوپرازول، اس امپرازول، رابپرازول و لانسوپرازول اشاره کرد. در این بین فقط امپرازول را می توان بدون تجویز پزشک و حداکثر ۲ هفته استفاده کرد؛ در صورت عدم بهبود بیماری باید به پزشک مراجعه کنید.
توصیه های عمومی برای کمک به بهبود این بیماری:
۱- کم کردن وزن
۲- افزایش تعداد وعده های غذایی و کاهش حجم غذا در هر وعده
۳- عدم مصرف غذاهای چرب
۴- مصرف شام چند ساعت قبل از خوابیدن
۵- نشستن روی زانو به جای خم شدن در موارد مورد نیاز
۶- قرار دادن سر بالاتر از بدن در حالت خوابیده
۷- عدم پوشیدن لباس های تنگ وکمربند
۸- عدم مصرف سیگار، الکل، چای، قهوه و شکلات